Naszym piórem: Co robimy w Kamienicy Inicjatyw?
Jest takie miejsce w Toruniu – Kamienica Inicjatyw na ul. Kopernika 22.
Nie znacie?
Poznajcie!
Tam po cichu, bez rozgłosu pracują fantastyczni ludzie. Pomysłów, które wcielają w życie, „zazdrości„ im wielu. Nas one bardzo cieszą, aktywizują, proponują, polecają, dbają o nasz rozwój.
Rozwój seniorów?
Podobnie jak profesor Bralczyk, którego miałam okazję posłuchać ostatnio w Dworze Artusa, nie lubię tego słowa.
Absolutnie i ostatecznie!
Nie lubię, ale cóż?
Można gnuśnieć, a można się rozwijać!
Tyle jeszcze nowego, czas goni zapracowanych, ale nas też goni, tyle że „pędzi „ nas chęć przeżycia nowego, nowego, nowego…
Jedną z osób pracujących w Kamienicy jest Teresa Grochulska.To ona otwiera seniorom okna na świat, szuka, szpera, dzwoni, negocjuje, pisze, zaprasza, notuje, ogłasza, serwuje, sprawdza, zapisuje!
We środę 22 lipca zaprosiła nas na warsztaty do CSW inspirowane twórczością Edwarda Dwurnika.
Niedawno byliśmy oprowadzani po wystawie jego prac.
„Dotykaliśmy” wieloznaczności.
Już samo obcowanie z obrazami E. Dwurnika jest wyróżnieniem.
Trzeba mozolnie się uczyć patrzenia na sztukę współczesną, to przyjemne , ale i wymagające.
Warsztaty były niezwykle kreatywne, właściwie okrywając po części tajemnicę naszej emocjonalności.
Prowadzące warsztaty uczyły nas interpretowania sztuki współczesnej, kreatywności w doborze środków wyrazu dla wyrażenia emocji, rozwijały potrzebę doznawania czegoś nowego, ciekawości do rozumienia innego niż nasze spojrzenia na świat.
Rysowałyśmy, kolorowałyśmy, pisałyśmy, nuciłyśmy, podziwiałyśmy oceniałyśmy, konfrontowałyśmy i dużo, dużo było tego ……..łyśmy.
Dziękujemy Paniom i Teresie!
Wiesława Chmielewska
Dziennikarka MYwToruniu.pl
Urodziłam się na Mazowieckiej Równinie, a w moim oknie, jak pisał poeta, „pole i topole”. Skończyłam jakieś szkoły (nawet wyższe), wiedziona sercem znalazłam się na pięknej ziemi mazurskiej, by ostatecznie, zupełnie niedawno, zamieszkać w Toruniu. Mam zasadę, która brzmi (słowa poety): „Nie bądź pewny, że masz czas, bo pewność niepewna”. Wiele „robiłam” w życiu dla innych, mniej dla siebie i chciałabym, by tak pozostało. Fascynuje mnie „gotyk na dotyk”, lubię ludzi, kocham najbliższych.
