Naszym piórem: „Święto ulic zbliża ludzi”

Sto trzynaście lat temu wzniesiono w Toruniu teatr, który początkowo służył tylko niemieckiej widowni. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1920 roku rozpoczął w nim działalność polski Państwowy Teatr Narodowy.

Pierwszym powojennym dyrektorem tej instytucji w latach 1945-1948 był Wilam Horzyca-  reżyser, krytyk teatralny, publicysta i czołowy reprezentant Wielkiej Reformy Teatralnej na gruncie polskim.

Od 1960 roku jest patronem toruńskiego teatru.

W tym roku mija 130 rocznica urodzin Wilama Horzycy. Dlatego w dniu 23 czerwca w godz. 12.00 – 16.00 Teatr Wilama Horzycy zaprasza mieszkańców Torunia jak i gości naszego miasta  na urodziny swego patrona oraz Święto ulicy Wilama Horzycy.

Organizator wydarzenia zapewnia, że będzie kolorowo gwarno i radośnie bo czeka nas wiele atrakcji:
– spotkanie z Wilamem, w którego wcieli się toruński aktor, oraz tort urodzinowy,
– uliczna kawiarenka, zaaranżowana z teatralnych mebli, w której smaczna kawa i pyszne ciasta zadowolą podniebienie każdego z nas,
–  gabinet charakteryzacji dla dzieci i dorosłych,
–  przymierzanie kostiumów  oraz licytacja mebli, kostiumów i rekwizytów teatralnych,
–  akcja krwiodawstwa – „Teatr wchodzi w krew”,
–  możliwość zakupienia oryginalnego  rękodzieła i biżuterii,

Czytając  to zaproszenie zamieszczone na internetowej stronie teatru wracam pamięcią do moich lat studenckich, w których bywanie na każdej premierze teatralnej było powszechnym obyczajem. W przepięknym,  secesyjnym budynku teatralnym,  przed którego  głównym wejściem wciąż  stoją posągi muz – Melpomeny (muza tragedii) i Terpsychory (muza tańca i pieśni) – autorstwa berlińskiego rzeźbiarza Ernsta Hertera.

Skoro więc ma być aż tak atrakcyjnie, gwarno, kolorowo i radośnie postanawiam wziąć udział w tym wydarzeniu. 

Ulica Wilama Horzycy to przestrzeń, która łączy Teatr im. Wilama Horzycy i Uniwersytet im. Mikołaja Kopernika. W tej przestrzeni ustawione teatralne fotele, leżaki, sofki i wykwintne krzesła , zapraszają do spoczynku po degustacji przepysznej i orzeźwiającej lemoniady,  kawy z ogromna ilością gorącej śmietanki, niebywałego smaku ciast i  ciepłych przekąsek.

Przy wieszakach z kostiumami spora grupka osób w rożnym  wieku przymierzającą przed wielkim lustrem kostiumy teatralne. W każdym z nich jest  wiele zaklętych  teatralnych historii  z duszą, która  czeka na swoje drugie wcielenie.

Gabinet charakteryzacji jest dla chętnych doświadczenia przemiany. Można mieć wymalowane na twarzy to, czego się chce – kwiaty, motyle, zwierzęta, tak łagodne jak i drapieżne.

Dużym powodzeniem cieszy się  pchli targ, gdzie na licytacji są kupowane meble, kostiumy i rekwizyty z teatralnych spektakli.

Przed głównym wejściem do teatru stoi wielki ambulans Regionalnego Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa w Bydgoszczy, którego obsada zaprasza  chętnych  do ofiarowania  potrzebującym tego, co mamy najcenniejsze – naszej krwi.

I wreszcie to, na co wszyscy uczestnicy niecierpliwie czekają – zbiorowa degustacja wielkiego tortu urodzinowego Wilama Horzycy, degustowanego na jadalnych owsianych talerzach. Przyznaję, że po zjedzeniu tortu talerz zabrałam do domu, bo po tych wszystkich wcześniejszych smakołykach już zabrakło mi na niego miejsca w żołądku.

Żegnając się z organizatorami wydarzenia oraz ze spotkanymi na nim znajomymi mam nieodparte wrażenie, że takie święto ulicy jest bardzo ważne dla integracji społeczeństwa.  Zbliża do siebie ludzi poprzez wspólne przeżycia związane z  udziałem w niecodziennej zabawie, poszerza wiedzę o historii miasta w którym żyją i otwiera na konstruktywne projekty zmian ułatwiających  przyszłość.

Warto  było  świętować ulicę Wilama Horzycy, tak jak do tej pory  wiele innych  w Toruniu.

Nie wiem, kto rozpoczął ten zwyczaj ale wielka  chwała mu za to, bo umożliwił mieszkańcom poznanie dziejów swego miasta oraz  zjednoczenia się w przeżywaniu dumy z jego historii i własnego w niej udziału.

A to jest bezcenne.

Halina Gumowska

Dziennikarka MYwToruniu.pl

O sobie:

Jestem humanistką. Moją życiową dewizą jest sentencja: „Nic, co ludzkie, nie jest mi obce”. Uważam, że informacja jest w cenie. Jako reporter portalu dla seniorów MYwToruniu.pl chciałabym pisać o kulturze oraz informować o wszystkim, co ważne dla naszej grupy wiekowej 60+. Pragnę, aby portal był źródłem istotnych informacji, które ułatwią nam życie i pozwolą w pełni korzystać z tego wszystkiego, co seniorom oferuje Toruń.

Emerytowana nauczycielka – pedagog, trenerka umiejętności społecznych i  rozwoju osobistego.  Autorka książek psychomotywacyjnych „Odnaleźć siebie”, „Zostań Kopernikiem” i realizatorka psychoedukacyjnych  programów  autorskich,  adresowanych do młodzieży szkolnej i  osób dorosłych z  rożnych grup zawodowych i  środowiskowych, dotyczących rozwoju ich kreatywności i uruchamiania wewnętrznego potencjału. Specjalistka w zakresie  prowadzenia szkoleń  dotyczących kreatywności, komunikacji interpersonalnej, psychomotywacji,  usprawniania pamięci i redukcji stresu